изве́ргнутый

1. вы́кінуты; вы́вергнуты;

2. вы́вергнуты;

3. вы́крыкнуты; см. изве́ргнуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад кінуць.

2. у знач. прым. Выкінуты з-за непатрэбнасці. [Яфрэйтар] бачыў .. якісьці кавалак жалеза — ці то абломак абруча, ці то .. шына ад кінутага каляса. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і зя́ваць. Жыжка, як шчупак, выкінуты на бераг, пачаў зяўкаць сваім роцікам, і хапаць паветра, але словы не ішлі. У зале пачуўся лёгкі смех. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

offcast

[ˈɔfkæst]

1.

adj.

адкі́нуты; вы́кінуты (з грама́дзтва); яко́га вы́ракліся

2.

n.

адкі́нуты з грама́дзтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

исто́ргнутый

1. вы́кінуты; вы́вержаны;

2. вы́рваны; вы́хаплены; вы́звалены;

3. вы́кліканы; см. исто́ргнуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаро́ш​II м. (сплаўны лес) Triftholz n -es, -er, Wasserholz n; Schwemmholz n (выкінуты на бераг)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́метанный​I

1. вы́кінуты, мног. павыкіда́ны;

2. адкла́дзены;

3. вы́гнаны; см. вы́метать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВУЛКАНАКЛАСТЫ́ЧНЫ МАТЭРЫЯ́Л,

эксплазіўны матэрыял, абломкавы матэрыял, які ў вадкім ці цвёрдым стане выкінуты выбухам пры вывяржэнні вулкана. Памеры ад самых дробных (вулканічны попел) да глыб (вулканічныя бомбы). Утвараецца з лаў, што вывяргаюцца, старых лаў і горных парод, што складаюць сценкі жарала вулкана і бакавых трэшчын. Гл. таксама Эксплазія.

т. 4, с. 292

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́валенный вы́валены, мног. павыва́льваны, вы́кінуты, мног. павыкіда́ны, павыкі́дваны, вы́вернуты, мног. павываро́чваны, вы́кулены, мног. павыку́льваны; см. вы́валить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́рт

(лац. abortus = выкінуты)

1) дачаснае самаадвольнае або наўмыснае спыненне цяжарнасці;

2) інф. спыненне работы праграмы на ЭВМ у выніку якіх-н. парушэнняў зададзенага рэжыму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)