раскуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак., што.

1. Распаліць (папяросу, цыгару, люльку).

2. Выкурыць (разм.).

|| незак. раску́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раску́рванне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кураны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкурваць — выкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выку́рваць несов., в разн. знач. выку́ривать; см. вы́курыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выкурыць усіх, многіх або ўсё, многае. Павыкурваць пчол. Павыкурваць усе папяросы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyrugować

зак. выкурыць, выгнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́курить сов.

1. (табак, папиросу и т. п.) скуры́ць; (трубку) вы́курыць;

2. прям., перен. (выгнать откуда-л.) вы́курыць;

3. (спирт и т. п.) спец. вы́гнаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакуры́ць, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак.

Разм.

1. Зрабіць кароткі перапынак для курэння. Не даязджаючы вялікага аула, мы спыніліся перакурыць. Мікуліч.

2. што. Пакурыць, выкурыць, скурыць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykurzyć

зак.

1. выбіць пыл;

2. выкурыць;

wykurzyć lisa z jamy — выкурыць лісу з нары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

smoke out

вы́курыць

а) вы́гнаць ды́мам (напр. лісу́ з нары́)

б) вы́жыць, прыму́сіць вы́йсьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)