праклён, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Крайняе і беспаваротнае асуджэнне са злавесным прадраканнем, пажаданнем (высок.).

П. вайне.

2. Гнеўнае, лаянкавае слова.

Наўздагон сыпаліся праклёны.

3. Ужыв. як выклічнік для выказвання гневу, крайняга раздражнення (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аю́сь

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́цюхны

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

быва́й

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

быва́йце

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбача́й

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбача́йце

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́тухны

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барані́ бог

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барані́ бо́жа

выклічнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)