вы́караніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́караню вы́каранім
2-я ас. вы́караніш вы́караніце
3-я ас. вы́караніць вы́караняць
Прошлы час
м. вы́караніў вы́каранілі
ж. вы́караніла
н. вы́караніла
Загадны лад
2-я ас. вы́карані вы́караніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́караніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкарэ́ньваць

выкараняць, вынішчаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выкарэ́ньваю выкарэ́ньваем
2-я ас. выкарэ́ньваеш выкарэ́ньваеце
3-я ас. выкарэ́ньвае выкарэ́ньваюць
Прошлы час
м. выкарэ́ньваў выкарэ́ньвалі
ж. выкарэ́ньвала
н. выкарэ́ньвала
Загадны лад
2-я ас. выкарэ́ньвай выкарэ́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выкарэ́ньваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марнатра́ўства, ‑а, н.

Неразумнае марная трата чаго‑н. Абавязак кожнага дэпутата — рашуча выкараняць безгаспадарчасць, марнатраўства, дабівацца .. выдатнай якасці прадукцыі, зніжэння затрат. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ustilgen

vt выкараня́ць, вынішча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przetrzebiać

незак. выкараняць; вынішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

экспланта́т

(ад лац. explantare = выкараняць)

частка органа або тканкі, якая выкарыстоўваецца для эксплантацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карчава́ць

1. rden vt;

2. перан. (выкараняць, вынішчаць) usrotten vt, usmerzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wykorzeniać

незак. выкараняць, знішчаць, вынішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytępiać

незак. знішчаць; вынішчаць; выкараняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uproot

[ʌpˈru:t]

v.t.

1) вырыва́ць з карэ́ньнем

2) выкараня́ць, зьнішча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)