выко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каваны прям., перен. вы́кованный; см. вы́каваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́каваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкоўваць — выкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выко́ўваць несов., прям., перен. выко́вывать; см. вы́каваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выкаваць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ukuć

зак. выкаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. што. Выкаваць.

А. падкову.

2. каго-што. Аддзяліць што-н. прыкаванае; раскаваць.

А. каня.

3. Закончыць коўку.

|| незак. адко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́куць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Тое, што і выкаваць. Грышка каваль.. Мог зброю ўсялякую выкуць. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго-што.

1. Выкаваць. Адкаваць парог.

2. Аддзяліць што‑н. прыкаванае; раскаваць. Адкаваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)