determinative

[dɪˈtɜ:rmɪnətɪv]

1.

adj.

вызнача́льны, выраша́льны

2.

n.

выраша́льны фа́ктар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэфініты́ў

(лац. definitivus = вызначальны)

форма бухгалтарскага ўліку, заснаванага на картатэцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bestímmend

a

1) вызнача́льны

2) выраша́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

determinant

[dɪˈtɜ:rmɪnənt]

1.

n.

вызнача́льны, выраша́льны фа́ктар

2.

adj.

выраша́льны, раша́ючы; гало́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

определи́тельный

1. грам. азнача́льны;

определи́тельное предложе́ние азнача́льны сказ;

2. вызнача́льны;

определи́тельные при́знаки вызнача́льныя адзна́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

definitív

1.

a вызнача́льны, азнача́льны; пэўны, канчатко́вы, дэфінітыўны

2.

adv канчатко́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чы́ннік м. Fáktor m -s, -tóren; Momént n -(e)s, -e;

вызнача́льны чы́ннік bestímmender Fáktor;

чалаве́чы чы́ннік Fáktor Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

газавалюме́трыя

(ад газ​1 + англ. volume = аб’ём + -метрыя)

метад колькаснага аналізу, пры якім вызначальны кампанент ператвараюць у газападобнае злучэнне і вымяраюць яго аб’ём.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэфініты́ўны

(лац. definitivus = вызначальны)

канчатковы;

д-ыя органы — пастаянныя органы дарослай жывёліны ў адрозненне ад часовых лічынкавых і зародкавых органаў;

д. гаспадар — жывёла, у якой паразіт дасягае палавой спеласці і размнажаецца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АРАКЧЭ́ЕЎ Аляксей Андрэевіч

(4.10.1769—3.5.1834),

расійскі дзярж. і ваенны дзеяч. Генерал (1807), граф, давераная асоба пры дварах Паўла І і Аляксандра І. З 1808 ваен. міністр, з 1810 старшыня ваен. дэпартамента Дзярж. савета. Ролю вышэйшай дзярж. установы набыла ўласная яго імператарскай вялікасці канцылярыя, якой у 1812—25 кіраваў Аракчэеў. З 1815 меў вызначальны ўплыў на Аляксандра I. Праводзіў рэакц. палітыку паліцэйскага дэспатызму і грубай ваен. сілы (гл. Аракчэеўшчына).

т. 1, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)