экспіра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выдых, выдыханне.

[Лац. expiratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expiration [ˌekspəˈreɪʃn] n.

1. вы́дых

2. AmE заканчэ́нне тэ́рміну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wydychanie

н. выдых

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

экспіра́цыя

(лац. expiratio)

выдых; выдыханне (параўн. інспірацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

уды́х, ‑у, м.

Кожны асобны ўпуск паветра ў лёгкія пры дыханні, які чаргуецца з выдыхам; проціл. выдых. Зрабіць глыбокі ўдых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

puff​1 [pʌf] n.

1. вы́дых

2. заця́жка (пры курэнні)

3. струме́нь паве́тра

4. клуб (ды́му)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экспіра́цыя

(лац. expiratio)

мед. выдых, выдыханне (параўн. інспірацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

выдыха́нне ​1, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ​1 — выдыхнуць.

2. Тое, што і выдых.

выдыха́нне ​2, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ​2 — выдахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusatmen

1.

vt выдыха́ць, рабі́ць вы́дых

2.

vi памі́раць, кана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wydech, ~u

м.

1. выдых;

2. тэх. выхлап

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)