трыбун назоўнік | мужчынскі род | высокае

Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст.

  • Народны т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карыфей назоўнік | мужчынскі род | высокае

Выдатны дзеяч у якой-н. галіне.

  • К. сусветнай літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

достопримеча́тельный славу́ты; выда́тны; ва́рты ўва́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отме́нный уст. выда́тны, ве́льмі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

фенаменальны назоўнік | жаночы род | кніжнае

Выключны, незвычайны; выдатны па сваіх якасцях.

  • Фенаменальныя здольнасці.
  • Ф. голас.

|| назоўнік: фенаменальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

відны​1 прыметнік

  1. Значны, важны, прыметны або выдатны, вядомы.

    • Віднае службовае становішча.
    • В. вучоны.

  2. Рослы, статны.

    • В. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бесподо́бный непараўна́ны; (отличный) выда́тны; (чудесный) цудо́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

wybitny

выдатны;

wybitny uczony — выдатны навуковец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бліскучы прыметнік

  1. Які бліскае, ззяе, выпраменьвае святло.

    • Бліскучыя цацкі.

  2. пераноснае значэнне: Выдатны, надзвычайны.

    • Б. поспех.
    • Б. адказ студэнта.

|| назоўнік: бліскучасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адмысловы прыметнік

  1. Адметны, своеасаблівы.

    • А. скарб паэта.

  2. Спецыяльны, асобага прызначэння.

    • А. інструмент.

  3. Выдатны, цудоўны.

    • А. работнік.
    • А. напітак.

|| назоўнік: адмысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)