wriggle​1 [ˈrɪgl] n. вы́гін

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́гиб вы́гін, -ну м., вы́гіб, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гнуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выгнуць.

2. у знач. прым. Які мае выгін. Шыі паненак таксама нагадваюць лебядзіныя, такія ж доўгія і выгнутыя. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изви́в м. заві́ліна, -ны ж.; (изгиб) вы́гін, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изги́б в разн. знач. вы́гін, -ну м., вы́гіб, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wygięcie

н. выгнутасць; выгін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

crinkle [ˈkrɪŋkl] n.

1. вы́гіб, вы́гін; зві́ліна, заві́ліна

2. маршчы́на, змо́ршчына; скла́дка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

indentation [ˌɪndenˈteɪʃn] n.

1. зубе́ц, вы́раз, шчарбі́на

2. зві́ліна, вы́гін (берагавой лініі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éinbuchtung

f -, -en вы́гін, загі́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)