аво́хці, выкл.

Выгук пры выказванні жалю, бядоты.

◊

Авохці мне (разм.) — ужыв. як выказванне здзіўлення, задавальнення, спачування і інш.

Авохці мне!

Як там прыгожа!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́кліч, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова ці выгук, вымаўленыя з моцным пачуццём.

2. Тое, што і воклік.

З лесу даносіўся в.: — Сяргей!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аво́й, выкл.

Разм. Выгук пры выказванні здзіўлення, захаплення і пад. [Таццяна:] — Авой, туман які! Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крик вы́крык, -ку м., вы́гук, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алілу́я, выкл.

Хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій. / у знач. наз. алілу́я, нескл. Спяваць алілуя.

[Грэч. alliluia ад стараж.-яўр. halelü Jah — хваліце Іегову.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псік, выкл.

Выгук, якім адганяюць ката. — Псік, злы дух, не дасць пасядзець! — Кот выкаблучыўся ў паветры, адляцеў ад тоўстай нагі маці. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біс, выкл.

Выгук, які выказвае просьбу паўтарыць толькі што выкананы артыстам нумар.

•••

На біс (выканаць, праспяваць і г. д.) — праспяваць, выканаць паўторна па жаданню публікі.

[Ад лац. bis — двойчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́клік, ‑у, м.

Выгук; словы, якімі аклікаюць. Радасны воклік. □ З-пад рэчкі Пагулянкі данесліся няясныя воклікі, і Анежка здагадалася, што там сягоння працуе моладзь. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykrzyk, ~u

м. выкрык, выгук, вокліч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

eksklamacja

ж. кніжн. вокліч, выгук, выкрык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)