выгара́нне ср. выгора́ние; см. выгара́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выга́рваць, ‑ае.

Незак. да выгараць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгора́ть​II несов. выгара́ць; см. вы́гореть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгора́ть​I несов. выгара́ць, выга́рваць; см. вы́гореть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bleach​2 [bli:tʃ] v.

1. бялі́ць, выбе́льваць; выбе́львацца

2. выгара́ць; ліня́ць, выцвіта́ць (на сонцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́смаліцца ​1, ‑ліцца; зак.

Прасякнуць смалою; прасмаліцца.

вы́смаліцца ​2, ‑ліцца; зак.

Разм. Выгараць ад сонца, агню і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypalać się

незак. выгараць, дагараць, згасаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павыгара́ць, ‑ае; зак.

Выгараць — пра ўсё, многае. Вёскі павыгаралі. Адзенне павыгарала. □ На ўскраі лесу, дзе растуць каржакаватыя хваінкі, дашчэнту павыгарала трава. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гореть​II сов., прост. вы́гараць;

де́ло не вы́горело спра́ва не вы́гарала.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узлахма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маніць; зак., што.

Разм. Зрабіць лахматым; ускалмаціць, ускудлаціць. Узлахмаціць шэрсць. □ Я ўзлахмаціў яму грыўку, якая паспела выгараць на сонцы, і пайшоў. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)