Вы́гары
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Вы́гары | |
Вы́гараў |
|
| Вы́гарам | |
| Вы́гары | |
| Вы́гарамі | |
| Вы́гарах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Вы́гары
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Вы́гары | |
Вы́гараў |
|
| Вы́гарам | |
| Вы́гары | |
| Вы́гарамі | |
| Вы́гарах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
выга́рына
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́гаркі, ‑аў;
1. Тое, што застаецца пасля згарання чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́гар ’глыбокае месца на балоце’; ’яма, запоўненая ілам, вадой’; ’азярына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выга́рына, ‑ы,
Тое, што і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́жар ’месца, дзе калісьці выгарала балота, трава, лес; яма з вадой на месцы выгаралага торфу’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гал Палянка ці з рэдкай расліннасцю прастора ў лесе, на балоце (
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)