electoral [ɪˈlektərəl] adj. вы́барчы;

an electoral reform/system вы́барчая рэфо́рма/сістэ́ма;

an electoral register/roll спіс вы́баршчыкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нака́з м. Áuftrag m -(e)s, -träge; Ánweisung f -, -en;

нака́з вы́баршчыкаў Wählerauftrag m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

generality [ˌdʒenəˈræləti] n.

1. агу́льная фра́за, неканкрэ́тнае сцвярджэ́нне

2. the generality fml бо́льшасць, бо́льшая ча́стка;

the generality of voters/scholars бо́льшасць вы́баршчыкаў/вучо́ных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЫ́БАРЧАЯ КАМІ́СІЯ,

калегіяльны орган у некаторых краінах СНД, які складаецца з прадстаўнікоў прац. калектываў, грамадскіх аб’яднанняў, паліт. партый, сходаў выбаршчыкаў і інш. У Рэспубліцы Беларусь выбарчыя камісіі ствараюцца для падрыхтоўкі і правядзення выбараў Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь і дэпутатаў у прадстаўнічыя органы дзярж. улады. Яны ажыццяўляюць кантроль за выкананнем заканадаўства аб выбарах, ствараюць выбарчыя акругі і выбарчыя ўчасткі, забяспечваюць складанне спісаў выбаршчыкаў, назіраюць за дакладным выкананнем парадку галасавання, вызначаюць яго вынікі і інш. Ствараюцца Цэнтр., тэрытарыяльныя, акруговыя і ўчастковыя выбарчыя камісіі, парадак іх дзеяння і кампетэнцыя вызначаюцца законам. Гл. таксама Выбарчая сістэма.

т. 4, с. 299

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ку́рыя, ‑і, ж.

1. Гіст. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме.

2. Разрад выбаршчыкаў па нацыянальнай, маёмаснай, расавай і інш. прыметах у капіталістычных краінах. Рабочая курыя.

•••

Рымская (папская) курыя — сукупнасць цэнтральных устаноў, цераз якія рымскі папа ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

Феадальная курыя — савет сеньёра з яго васаламі ў сярэднія вякі.

[Лац. curia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праве́рыцца сов., разг., в разн. знач. прове́риться;

п. ў до́ктара — прове́риться у врача́;

п. ў спі́сах вы́баршчыкаў — прове́риться в спи́сках избира́телей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяро́д, прыназ. з Р.

1. У прамежку паміж краямі якой-н. прасторы, пераважна пасярод яе.

Палянка с. лесу.

2. У акружэнні каго-, чаго-н. (якіх-н. аднародных прадметаў, з’яў, асоб); паміж кім-, чым-н.

Карабель с. ільдоў.

3. Між канцом і пачаткам якога-н. часавага перыяду, у сярэдзіне.

Прачнуцца с. ночы.

4. У асяроддзі каго-н., у складзе якога-н. мноства.

Агітацыйная работа с. выбаршчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́баршчык м. Wähler m -s, -; Stímmberechtigte (sub) m -n, -n, Wáhlberechtigte (sub) m;

ліст [спіс] вы́баршчыкаў Wählerliste f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

імператы́ўны

(лац. imperativus)

загадны;

і. мандат — абавязковы да выканання наказ выбаршчыкаў свайму дэпутату;

2) юр. які не дапускае выбару (проціл. дыспазітыўны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электара́т

(ад лац. elector = які выбірае)

кола выбаршчыкаў, што галасуе за якую-н. палітычную партыю на парламенцкіх, прэзідэнцкіх або муніцыпальных выбарах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)