вушны́ гл. вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́шы гл. вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каляву́шны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца каля вуха.

Калявушная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрэ́мечка, -а, н. (спец.).

Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вушні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Урач, спецыяліст па хваробах вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lobe [ləʊb] n. мо́чка (вуха)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АТАРЭ́Я

[ад грэч. us (otos) вуха + rhoia цячэнне, выцяканне],

гноецячэнне з вуха, сімптом сярэдняга і вонкавага атытаў.

т. 2, с. 69

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гарлаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Доктар, спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа; ларынголаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набакі́р, прысл. (разм.).

На адзін бок, на вуха (аб манеры насіць галаўны ўбор).

Шапка н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

еўста́хіеў.

У выразе: еўстахіева труба (спец.) — канал, што злучае насаглотку з поласцю сярэдняга вуха, слыхавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)