стрэ́мечка, -а, н. (спец.).

Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вушні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Урач, спецыяліст па хваробах вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

lobe [ləʊb] n. мо́чка (вуха)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

набакі́р, прысл. (разм.).

На адзін бок, на вуха (аб манеры насіць галаўны ўбор).

Шапка н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарлаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Доктар, спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа; ларынголаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

еўста́хіеў.

У выразе: еўстахіева труба (спец.) — канал, што злучае насаглотку з поласцю сярэдняга вуха, слыхавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Ніжняя мясістая частка вуха.

|| прым. мо́чкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прывы́клы, -ая, -ае.

Які прывык да чаго-н., мае прывычку да чаго-н.

Прывыклае да шуму вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чу́ткі чу́ткий;

~кае ву́ха — чу́ткое у́хо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ear lobe [ˈɪələʊb] n. anat. мо́чка ву́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)