Fállgrube

f -, -n па́стка, во́ўчая я́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зя́па ж., разг. пасть, зев м., хайло́ ср.;

○ во́ўчая з. — мед. во́лчья пасть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́ўчы wölfísch, Wolfs ;

во́ўчая я́гада Séidelbast m -es, -e (куст);

во́ўчая па́шча мед. Wólfsrachen m -s, -;

во́ўчая яма вайск. Wólfsgrube f -, -n;

во́ўчы апеты́т разм. Bärenhunger m;

во́ўчы біле́т перан. Spérrschein m -(e)s, -e, Zúlassungssperre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Tóllkirsche

f -, -n бат. краса́ўка, во́ўчая я́гада

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пава́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Манера паводзіць сябе; звычка. Воўчая павадка. □ Па сваіх павадках зубр асцярожны, але не баязлівы. Прырода Беларусі. Ведаў [хлопчык Антусёк] птушак і звяроў Галасы й павадкі. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wilczy

воўчы;

wilczy dół — воўчая яма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акры́цца, акрыюся, акрыешся, акрыецца; зак.

1. Накрыцца, ахінуцца чым‑н. Акрыцца посцілкай. □ Агонь прыграваў яго збоку, воўчая [ш]кура, якою акрыўся дзед, зверху. Колас.

2. перан. Пакрыцца; ахутацца, завалачыся. Быццам хусцінай вясельнаю, вішанька цветам акрылася. Бураўкін. [Зосін] твар.. збялеў, смуткам акрыліся вочы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wilczura

ж.

1. воўчая шкура;

2. воўчае футра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

па́шча ж. Ráchen m -s, -, Maul n -s, Mäuler;

во́ўчая па́шча анат., мед. Wólfsrachen m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wilczełyko

н. бат. воўчая ягада; ваўчаягада (Daphne mezereum L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)