peephole [ˈpi:phəʊl] n. во́чка (у дзвярах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гла́зик м., уменьш. во́чка, -ка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачкава́ць, ачкую, ачкуеш, ачкуе; зак., што.

Прышчапляць да якой‑н. расліны вочка іншай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акулірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Прышчапіць (прышчэпліваць) да дзікай расліны вочка культурнай расліны.

А. дзічку.

|| наз. акулірава́нне, -я, н. і акуліро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chain-stitch

[ˈtʃeɪnstɪtʃ]

v.

1) вышыва́ць ланцужко́м

2) вяза́ць ланцужко́м (во́чка ў во́чка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oczko

oczk|o

н.

1. вочка;

robić (słodkie) ~a — строіць вочкі;

3. вочка (адтулінка, плямка і да т.п.); бліскаўка (тлушчу ў супе і да т.п.);

~o w kartoflu — вочка ў бульбе;

4. вочка (у трыкатажы);

~o w pończosie — вочка ў панчосе;

spuścić ~o — спусціць вочка;

5. карц. ачко;

~o w głowie — любімчык; пястунчык; пястуха;

pawie ~o заал. паўлінава вока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акуліро́ўка

(ад лац. oculus = вока)

спосаб вегетатыўнага размнажэння раслін, пры якім на дзічку прышчэпліваюць вочка культурнага гатунку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ячея́ ж.

1. (в сотах) ячэ́я, род. ячэ́і ж.;

2. (в сети) во́чка, -чка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ачка́ты, очка́ты ’пра чалавека з вялікімі вачыма’ (КСТ). Ад очко́ (вочко́, гочко́) ’вока, вочка’ (Клім., Шур, вусн. паведамл.), суфіксацыя як у насаты, губаты і да т. п.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Öhr

n -(e)s, -e

1) ву́шка (іголкі)

2) тэх. во́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)