паўво́страў, -рава, мн. паўастравы́, паўастраво́ў, м.

Частка сушы, якая з трох бакоў абмываецца морам, а чацвёртым прымыкае да мацерыка, вострава.

Кольскі п.

|| прым. паўастраўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падплы́сці і падплы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; зак.

1. Плывучы, наблізіцца да каго-, чаго-н.

П. да вострава.

2. Плывучы, трапіць пад што-н.

П. пад мост.

|| незак. падплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Хонда,

другая назва вострава Хонсю.

т. 17, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

westernmost [ˈwestənməʊst] adj. са́мы захо́дні;

the westernmost tip of the island са́мы захо́дні кане́ц во́страва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вендэ́та, ‑ы, ДМ ‑дэце, ж.

Звычай крывавай (кроўнай) помсты за забойства сваяка (у карсіканцаў і жыхароў вострава Сардзінія).

[Іт. vendetta — помста.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астраўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вострава. Астраўная тэрыторыя. Астраўная расліннасць. // Які знаходзіцца, размяшчаецца на востраве, астравах. Астраўная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнале́ссе, ‑я, н.

Лес, у якім растуць розныя пароды дрэў. Вада блізка — калодзеж на ўскраіне вострава — там, дзе сасняк пераходзіць у разналессе, і рачулка балотная побач. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

castaway [ˈkɑ:stəweɪ] n.

1. ахвя́ра караблекрушэ́ння (той, хто пацярпеў караблекрушэнне і даплыў да бязлюднага вострава)

2. занядба́ны, адры́нуты чалаве́к; выгна́ннік; выгна́нніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абплы́сці, ‑плыву, ‑плывеш, ‑плыве; ‑плывём, ‑плывяце; зак., каго-што і без дап.

1. Праплысці міма ці вакол чаго‑н. Абплысці скалу. Абплысці вакол вострава.

2. Тое, што і абплаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ахво́сце 1 (БРС), рус. охвостье, ухвостье. Ад хвост ’тое, што застаецца ззаду’ (пры веянні), параўн. славен. hvost ’тс’, балг. опашка ’хвост’ і ’збожжа, што падае пры веянні адразу за лепшым’, гл. Лекс. Палесся, 58 і наст.

Ахво́сце 2 ’месца за ўзгоркам і паваротам ракі’ (рэч., Яшкін). Параўн. рус. ухвостье доўгае, вузкае заканчэнне вострава, задні канец прадмета, выток ракі’, паводле Фасмера, 4, 178, ад хвост (вострава).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)