Verbum

сі́лай, прысл.

Гвалтам, супраць волі.

С. браць.

бязво́лле, -я, н.

Адсутнасць сілы волі, слабахарактарнасць.

Папракаць за б.

сілко́м, прысл. (разм.).

Сілай: супраць волі.

С. прывесці ў школу.

волевыяўле́нне, -я, н. (кніж.).

Выказванне сваёй волі, жадання.

Свабоднае в. выбаршчыкаў.

кары́цца, кару́ся, ко́рышся, ко́рыцца; незак. (разм.).

Падпарадкоўвацца чыёй-н. волі, уладзе; пакарацца.

бязво́льны, -ая, -ае.

Які не мае сілы волі, слабахарактарны.

Б. характар.

|| наз. бязво́льнасць, -і, ж.

вольналюбі́вы, -ая, -ае.

Які вызначаецца свабодалюбствам, імкнецца да волі.

Вольналюбівыя народы.

|| наз. вальналю́бства, -а, н.

самаўла́дны, -ая, -ае.

1. гл. самаўладства.

2. Схільны загадваць, падпарадкоўваць сваёй волі.

С. характар.

|| наз. самаўла́днасць, -і, ж.

абязво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго.

Пазбавіць волі; зрабіць бязвольным.

А. чалавека.

|| незак. абязво́льваць, -аю, -аеш, -ае.