ольха́ але́шына, -ны ж., во́льха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вальха́ ’вольха, алешына’ (Касп.). Гл. вольха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Érle

f -, -n бат. во́льха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Але́шнік (Янк. Мат., Гарэц., Касп., Шат.), алешына (Касп., Шат., Мат., Кіс.), алешчына ’вольха’ (Янк. I), алешша (Бяльк.), альшана ’алешнік, альхоўнік’ (Сцяц.), альшына ’вольха клейкая’ (Кіс.) да вольха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

alder [ˈɔ:ldə] n. bot. во́льха, але́шына;

an alder gro ve але́шнік, альхо́ўнік, альша́нік, альшэ́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

olcha

ж. бат. вольха (Alnus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

але́шына, ‑ы, ж.

1. Лісцевае дрэва сямейства бярозавых; вольха. На балоце між густых алешын пасуцца авечкі. Грамовіч.

2. толькі адз. Драўніна, матэрыял гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ільха́ (Ліс.). Гл. вольха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лехавы ’алешнікавы’ (навагр., Сл. паўн.-зах.). Да *р, ль‑ Xа (з адпадзеннем пачатковага а-). Гл. вольха, алёс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

alder

[ˈɔldər]

1.

n.

во́льха, але́шына f.

alder grove — але́шнік -а m.

2.

adj.

альхо́вы, але́шнікавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)