азатнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і азоцісты, але з больш слабай ступенню акіслення азоту. Азатнаваты вокіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліназём, ‑у, м.

Вокіс алюмінію (скарыстоўваецца ў тэхніцы для атрымання алюмінію, прыгатавання вогнетрывалых матэрыялаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tlenek, ~ku

tlen|ek

м. хім. вокісел, вокіс;

~ek węgla — вокіс вугляроду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

monoxide

[məˈnɑ:ksaɪd]

n.

во́кіс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oxide

[ˈɑ:ksaɪd]

n.

во́кіс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Pátina

f - паты́на, во́кіс ме́дзі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нітрафо́ска

[ад нітра- + фос(фар) + ка(лій)]

мінеральнае ўгнаенне, якое змяшчае азот, фосфарную кіслату, вокіс калію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

verdigris

[ˈvɜ:rdəgrɪs]

n.

1) во́кіс ме́дзі

2) мядзя́нка f. (фа́рба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Oxíd, Oxýd

n -(e)s, - хім. во́кіс, аксі́д, во́кісел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Магне́зія ’вокіс, або соль магнія’ (ТСБМ) запазычана з рус. навуковай тэрміналогіі — магнезия, якое з ням. Magnesia або з н.-лац. magnesia < грэч. Μαγνησία — назва мясцовасці ў Фесаліі, горада ў Лідзіі (Гараеў, 448; Фасмер, 2, 556).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)