Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wólkig
a
1) во́блачны
2) му́тны (пра асадак)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
хму́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Пахмурны, воблачны (пра неба, пагоду, пару года, частку сутак). Дзень па-асенняму хмурны, таму пад шатамі елак амаль вячэрні паўзмрок, і немагчыма разгледзець зубравы вочы: што ў іх?Шамякін.Была хмурная, гразкая восень.Скрыган.Потым узышоў месяц. Ён паволі падымаўся па хмурным небе.Асіпенка.// Такі, дзе змрочна. Прыгрэе цёплае сонца, растопіць гурбы снегу, зазеляніць жоўтыя паплавы, у бярэ хмурныя лясы.Гартны.
2.перан. Сумны, пануры (пра чалавека). [Элінора] зразумела, чаму Сузан вельмі часта ўставаў з-за хатняга стала хмурны, нездаволены.Лынькоў.Паглядзела дачка, стала хмурная: Знаць, не прыйдзе ён [любы] гэткай бураю.Панчанка.Архіпцоў сядзеў моўчкі, схіліўшы галаву, нейкі хмурны ці, можа, разгублены.Кухараў.— Ты нейкая хмурная сёння? — адразу заўважыў.. [Антось] жончын настрой.Васілевіч.// Які выражае суровасць, панурасць, заклапочанасць. Выйшаў на ганак.. хлопец з хмурнымі заспанымі вачыма.Мележ.Слёзы ў мяне праступаюць з-пад хмурных павек.Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)