абады́,

гл. вобад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабо́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і грабавы. Грабовы лес. Грабовы вобад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́бод во́бад, -да м.; (решета) абе́чак, -чка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обо́дья мн. абады́, -до́ў;

о́бод ед. во́бад, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

О́бат (*вобат) ’вобад’ (Воўк-Лев., Татарк.) да вобад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

felga

ж. разм. вобад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што-н.

2. Вузкая палоска, якая акаймоўвае што-н.

Залацісты а. хмары.

|| прым. абадко́вы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

felloe

[ˈfeloʊ]

n.

во́бад -а m., pl. абады́ (ко́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Rádkranz

m -es, -kränze во́бад ко́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obręcz

м.

1. абруч;

2. вобад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)