Вячні́на ’вечнае валоданне’ (Касп.); ’вечнасць’ (Жд., 2). Балг.дыял.ве́чнина, мак.вечнина ’вечнасць’. Архаічнае рэгіянальнае ўтварэнне ад večьnъ з суф. ‑ina. Аднак, прымаючы пад увагу прадуктыўнасць суфікса ‑ina (гл. Слаўскі, SP, 120–123), не выключана магчымасць самастойнага ўтварэння.
an unconscionably long time цэ́лы век, цэ́лая ве́чнасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Éwigkeit
f -, -en ве́чнасць
éine ~ dáuern — цягну́цца ве́чнасць
bis in (álle) ~ — да сканчэ́ння ве́ку
in die ~ éingehen* — засну́ць наве́кі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
натру́джаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад натрудзіць.
2.узнач.прым. Стомлены, прыведзены ў хваравіты стан (працай, хадой і пад.). Натруджанае цела ныла.., а час цягнуўся доўга, нібы вечнасць.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́нутьсов. ка́нуць;
◊
ка́нуть в ве́чность ка́нуць у ве́чнасць;
как в во́ду ка́нул як у ваду́ ка́нуў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wieczność
wiecznoś|ć
ж.вечнасць;
przenieść się do ~ci — заснуць вечным сном
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
безупы́нны, ‑ая, ‑ае.
Пастаянны, бесперапынны. Бабка Наста гаварыла доўга і многа.. Гутарка лілася безупынным зацяжным восеньскім дожджыкам.Колас.У вершалінах старых хвояў стаяў безупынны і роўны, як вечнасць, шум.Чорны.// Які часта паўтараецца, адбываецца бесперастанку. [Ганна Сяргееўна].. успамінала безупынныя бамбёжкі Масквы, мітуслівы натоўп на вуліцах.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Век ’жыццё, вечнасць, час і да т. п.’ Ст.-рус.вѣкъ ’тс’, рус.век, укр.вік, польск.wiek, чэш.věk, ст.-слав.вѣкъ, балг.век, серб.ве̑к і г. д. Прасл.*věkъ ’век, жыццё, вечнасць і г. д.’ (з даўняга *voi̯kos, а гэта аблаутная форма да і.-е.*u̯ei̯k‑ ’сіла, выяўляць сілу’, літ.viẽkas ’сіла, жывучасць, жыццё’, veĩkti ’штосьці рабіць, працаваць’, véikus ’хуткі’, vỹkis ’жыццё, жывасць’, vikrùs ’бадзёры’, лац.vincere ’перамагаць’, ст.-ісл.veig ’сіла, моцнасць’, vīg ’барацьба’, гоц.weihan, ст.-в.-ням.wīgan ’змагацца’. Сюды прасл.*věčьnъ ’вечны’ (ст.-рус.вѣчьныи, бел.ве́чны, рус.ве́чный, укр.ві́чний, польск.wieczny, чэш.věčný, ст.-слав.вѣчьнъ, балг.ве́чен, серб.ве̏чан і г. д.). Гл. Фасмер, 1, 286.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вячы́сты (БРС, КТС, Нас., Яруш.), вячыстасць ’вечнасць, спадчыннае ўладанне’ (КТС, Нас.), вѣчисто ’на вякі, вечна; моцна’ (Нас.). Укр.вічистий (лем., Грынч., СУМ), ст.-рус.вѣчистый (зах.-укр. тэр.; з граматы Юрыя Холмскага, 1376 г.). Польск.wieczysty, wieczyście, wieczystość ’вечны, на вякі, вечнасць і г. д.’, памор.v́ečəstï, чэш.věčitost ’тс’. Думку адносна запазычання з польскай мовы (Булыка, Запазыч., 61; Гіст. лекс., 94) падтрымліваюць ст.-бел. форма вечисте і адсутнасць слова ва ўсх.-бел. гістарычных помніках. Што датычыцца зах.-укр. і ст.-рус. слоў, то, мяркуючы па храналогіі і геаграфіі, неабавязкова разглядаць іх як польскія запазычанні, гэта хутчэй агульная з’ява. Неабходна адзначыць, што як для ўсх.-слав. моў, так і для польскай суфіксацыя ‑іст‑ у дадзеным выпадку не з’яўляецца натуральнай; гл. Gr. hist., 226 і наст. З паралельнай суфіксацыяй ‑it‑ аналагічныя ўтварэнні ў іншых славянскіх мовах: чэш.večitý, славац.večitý, балг.вечи́т, макед.вечит, вечито, серб.-харв.вѐчит, вѐчито ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ка́нуцьсов. ка́нуть;
◊ к. у ве́чнасць — ка́нуть в ве́чность;
як у ваду́ ка́нуў — как в во́ду ка́нул;
к. у Ле́ту — ка́нуть в Ле́ту
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)