вербова́ть несов. вербава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вербава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вербаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярбо́ўка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вербаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вербава́цца, вярбуюся, вярбуешся, вярбуецца; незак.

1. Наймацца на працу, службу.

2. Зал. да вербаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

werbować

незак. вербаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ландскне́хт, ‑а, М ‑хце, м.

Нямецкі наёмны салдат у Заходняй Еўропе ў 15–17 стст. // Аб прадажным ваяку. Вербаваць ландскнехтаў.

[Ням. Landsknecht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярбо́ўка ’набор, наём, прыцягванне добраахвотнікаў у якую-небудзь арганізацыю’. Бел. лексема ўтворана ад дзеяслова вербаваць, які (таксама як і рус. вербовать) быў запазычаны з польск. werbować ’набіраць у войска’; ’старацца знайсці сабе аднадумцаў, добраахвотнікаў’ < ням. werben ’набіраць рэкрутаў’ (Фасмер, 1, 294; Шанскі, 1, В, 56; Брукнер, 608). Гл. вербаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rekrutować

незак. рэкрутаваць, набіраць; вербаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэ́крут ’салдат-навабранец’ (ТСБМ), рэ́крут, не́крут (Др.-Падб.). З польск. rekrut ’навабранец’ < ням. Rekrut ’тс’ < rekrutieren ’набіраць, вербаваць’ < фр. recruter ’тс’ (Брукнер, 457; Махэк₂, 512).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kaptować

незак. вербаваць; прыцягваць (схіляць) на свой бок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)