ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ ад органаў і тканак да сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ве́на ’венца’ (Шатал.). Дыялектнае новаўтварэнне на базе суфіксальнага ве́нца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, які нясе кроў ад органаў і тканак да сэрца (параўн. артэрыя 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

вяно́зны гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варо́тны: ~ная ве́на анат. воро́тная ве́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воро́тный / воро́тная ве́на анат. варо́тная ве́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ше́йный шы́йны;

ше́йные позвонки́ анат. шы́йныя пазванкі́;

ше́йная ве́на анат. шы́йная ве́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vienna

[viˈenə]

г. Ве́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ве́но ист. ве́на, -на ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяне́чны анат. вене́чный;

~нае шво — вене́чный шов;

~ныя артэ́рыі — вене́чные арте́рии;

~ная ве́на — вене́чная ве́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)