велосипе́д веласіпе́д, -да м.; ро́вар, -ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тандэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Машына, механізм, у якім аднародныя прыстасаванні размешчаны паслядоўна на адной восі, адной лініі.

Веласіпед-т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tricycle [ˈtraɪsɪkl] n. трохко́лавы веласіпе́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мотавеласіпе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Веласіпед з маторам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажарга́ць

‘сесці на каня, асядлаць каго-небудзь, што-небудзь (матацыкл, веласіпед)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ажарга́ю ажарга́ем
2-я ас. ажарга́еш ажарга́еце
3-я ас. ажарга́е ажарга́юць
Прошлы час
м. ажарга́ў ажарга́лі
ж. ажарга́ла
н. ажарга́ла
Загадны лад
2-я ас. ажарга́й ажарга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ажарга́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лёгкадаро́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для язды па добрых дарогах. Лёгкадарожны веласіпед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́вар, ‑а, м.

Абл. Веласіпед. Прывёз хлапец на ровары Курэй і мёду збан. Барадулін.

[Англ. rower.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катамара́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паруснае або маторнае судна з двух паралельных карпусоў злучаных між сабой агульнай палубай.

Пасажырскі к.

2. Невялікае прагулачнае судна з парным сядзеннем, якое працуе па прынцыпе веласіпеда; водны веласіпед.

|| прым. катамара́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rower, ~u

м. веласіпед; ровар;

rower wyścigowy (górski) — гоначны (горны) веласіпед

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тандэ́м ’размяшчэнне адно за другім’, ’двухмесны веласіпед’ (ТСБМ). Праз польск. tandem ’двухколавы вазок, запрэжаны цугам, адзін за адным, коньмі’, ’веласіпед з двума сядзеннямі’, з англ. tandem ’размяшчэнне гужам, адно за адным; веласіпед для дзвюх асоб, якія сядзяць адна за адной’ < лац. tandem < *tamdem ’урэшце, урэшце рэшт’, што трансфармавалася ў значэнне ’ў даўжыню’, ’у працяг’, г. зн. ’адзін за адным’ (Сной₂, 750).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)