Verbum

дылетанты́зм, -у, м. і дылета́нцтва, -а, н.

Дылетанцкія адносіны да таго, што патрабуе спецыяльных прафесійных ведаў.

аперцэ́пцыя, -і, ж. (кніжн.).

Успрыманне, пазнаванне на падставе ранейшых уяўленняў і запасу ведаў.

|| прым. аперцэпцы́йны, -ая, -ае.

самаадука́цыя, -і, ж.

Набыццё ведаў самастойна, па-за навучальнымі ўстановамі, без дапамогі выкладчыкаў.

|| прым. самаадукацы́йны, -ая, -ае.

няве́данне, -я, н.

Адсутнасць звестак аб чым-н.; адсутнасць ведаў у якой-н. галіне.

Н. замежных моў.

энцыклапеды́зм, -у, м. (кніжн.).

Усебаковая адукаванасць, глыбокая дасведчанасць у розных галінах ведаў.

|| прым. энцыклапеды́чны, -ая, -ае.

Энцыклапедычныя веды.

кра́ўчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (гіст.).

У Рускай дзяржаве да 18 ст.: баярын, які ведаў царскім сталом, стольнікамі.

кругагля́д, -а, М -дзе, м.

1. Прастора, якую можна ахапіць позіркам.

2. перан. Аб’ём ведаў, інтарэсаў.

Пашыраць свой к.

тэхмі́німум, -у, м.

Сукупнасць ведаў, вопыту ў якой-н. галіне тэхнікі, неабходных для авалодання якой-н. прафесіяй.

Здаць т.

адука́цыя, -і, ж.

1. Навучанне, асвета.

Права на адукацыю.

2. Сукупнасць ведаў, набытых у выніку навучання.

Сярэдняя а.

Вышэйшая а.