militant​2 [ˈmɪlɪtənt] adj. ваяўні́чы (у палітычнай, грамадскай дзейнасці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bitny

ваяўнічы; смелы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

militant

[ˈmɪlɪtənt]

1.

adj.

агрэсі́ўны, ваяўні́чы; баявы́

2.

n.

ваяўні́чы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bellicose [ˈbelɪkəʊs] adj. fml ваяўні́чы, агрэсі́ўны;

a bellicose tribe ваяўні́чае пле́мя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kámpflustig

a ваяўні́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

militánt

a ваяўні́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

marsowy

marsow|y

ваяўнічы; суровы; грозны;

mina ~a — ваяўнічы выраз твару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wojujący

1. той, які ваюе;

2. ваяўнічы;

kościół wojujący — ваяўнічы касцёл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вая́цкі

1. (ваенны) Kriegs-; militärisch;

2. гл ваяўні́чы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kríegerisch

a ваяўні́чы, баявы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)