арбі́та, ‑ы, ДМ ‑біце, ж.

1. Шлях руху нябеснага цела. Арбіта Венеры. Арбіта Месяца.

2. перан.; чаго. Кніжн. Сфера дзеяння, пашырэння чаго‑н. Арбіта ўплыву.

3. Вочная ўпадзіна; вачніца. Расказвалі, напрыклад, што гітлераўскі генерал Гофмт пры адным упамінанні імя Каўпака станавіўся барвовы ад гневу, і яго пукатыя вочы ажно вылазілі з арбіт. Краўчанка.

[Лац. orbita.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eyehole

[ˈaɪhoʊl]

n.

1) Anat. вачні́ца f.

2) во́чка n. (і ў вяза́ньні)

3) назіра́льная шчы́ліна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

socket

[ˈsɑ:kət]

n.

1) упа́дзіна f., паглыбле́ньне, гняздо́ n.

eye socket — вачні́ца f.

2) Electr. (штэ́псэльная) разэ́тка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

арбі́та

(лац. orbita = каляіна, дарога)

1) шлях, па якім нябеснае цела ці касмічны апарат рухаецца ў прасторы адносна другога нябеснага цела;

2) перан. сфера дзеяння, пашырэння чаго-н. (напр. а. уплыву);

3) вачніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

orbit

[ˈɔrbət]

1.

n.

1) арбі́та f.

2) сфэ́ра дзе́яньня

3) вачні́ца f.

2.

v.

1) круці́цца на арбі́це

2) выхо́дзіць на арбі́ту (пра спадаро́жнік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jama

ж.

1. яма;

2. анат. поласць;

jama ustna — ротавая поласць;

jama oczna — вачніца;

jama w płucach мед. каверна ў лёгкіх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)