калі́ка

‘вандроўнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. калі́ка калі́кі
Р. калі́кі калі́к
Д. калі́цы калі́кам
В. калі́ку калі́к
Т. калі́кай
калі́каю		 калі́камі
М. калі́цы калі́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

качэ́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які вядзе качавы лад жыцця; вандроўнік.

|| ж. качэ́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. качэ́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

explorer [ɪkˈsplɔ:rə] n. дасле́дчык-вандро́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wanderer [ˈwɒndərə] n. бадзя́га, вандро́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пілігры́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Паломнік, вандроўны багамолец.

2. Вандроўнік, падарожны.

|| ж. пілігры́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. пілігры́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hiker [ˈhaɪkə] n. пе́шы вандро́ўнік, туры́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падаро́жнік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто падарожнічае, вандроўнік.

Прайсці месцамі славутых падарожнікаў.

2. Той, хто знаходзіцца ў дарозе, прахожы.

|| ж. падаро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скита́лец бадзя́га, -гі м.; вандро́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваяжо́р, ‑а, м.

Уст.

1. Падарожнік; вандроўнік.

2. Тое, што і коміваяжор.

[Фр. voyageur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wayfarer [ˈweɪˌfeərə] n. dated or lit. падаро́жнік, вандро́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)