вое́ннослужащий сущ. ваеннаслу́жачы, -чага м., вайско́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сверхсро́чник разг. и сверхсрочнослу́жащий воен. вайско́вец звыштэрміно́вай слу́жбы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

servicewoman

[ˈsɜ:rvəs,wʊmən]

n.

жанчы́на -вайско́вец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драгу́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай арміі да 1917 г. і ў некаторых замежных арміях: вайсковец асобных часцей кавалерыі, здольных весці бой як у конным, так і ў спешаным страі.

Эскадрон драгунаў.

|| прым. драгу́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вайскаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і вайсковец. — Чаго маўчыш? — не зусім здаволена спытаў.. [шафёр], і сам пачаў аглядваць былога вайскавіка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héeresangehörige

sub m -n, -n ваеннаслу́жачы, вайско́вец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арме́ец, армейца, м.

Той, хто служыць у арміі; вайсковец. Вайна адгрымела. Салют Уславіў шляхі перамогі. І выпаў армейцу маршрут На новыя выйсці дарогі. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вое́нный​II сущ. вайско́вы, -вага м., вае́нны, -ннага м., вайско́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

serviceman

[ˈsɜ:rvəsmən]

n., pl. -men

1) вайско́вец -ўца m.

2) мэха́нік, рамо́нтнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фура́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Галаўны ўбор з аколышам і казырком; форменная шапка. На салдатах не было пагон, на фуражках былі намаляваны пяцікутныя зоркі. Самуйлёнак. Ад Янукевіча выйшаў малады вайсковец у светла-сіняй фуражцы з малінавым аколышам. Хадкевіч.

[Польск. furażerka.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)