вага́ ж.

1. (цяжар, маса) Gewícht n -(e)s, -e; Másse f -; перан. Ánsehen n -s, Éinfluss m -es;

удзе́льная вага́ фіз. spezífisches Gewícht;

найлягчэ́йшая вага́ Flíegengewicht n -(e)s, -e;

паўлёгкая вага́ спарт. Fédergewicht n;

2. (прылада) Wáage f -, -n;

дэцыма́льная вага́ Dezimálwaage f;

◊

на вагу́ зо́лата Góld(es) wert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вага

Том: 2, старонка: 284.

img/02/02-284_1432_Вага.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

вага

Том: 2, старонка: 287.

img/02/02-287_1433_Вага.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

вага́

(польск. waga, ад ст.-в.-ням. wâga)

1) цяжар якога-н. цела, які вызначаецца ўзважваннем;

удзельная в. — адносіны вагі цела пры тэмпературы 0 °С да вагі роўнага аб’ёму вады пры тэмпературы 4 °С;

2) важкасць якога-н. прадмета;

3) сістэма мер для вызначэння цяжару;

4) прылада для ўзважвання;

5) перан. значэнне, сіла, уплыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вага́ ’вага́; ва́гі; лоўкасць, сіла; важнасць’ (Шн. Песні, КЭС). Агульнаславянскае запазычанне са ст.-в.-ням. wâga, н.-в.-ням. Wage ’вагі’. Гэта пашыраная версія выклікае, аднак, сумненне, паколькі для запазычання са ст.-в.-ням. зашырокі арэал распаўсюджання слова ў славянскіх мовах, параўн. рус. вага, укр. вага, польск. waga, в.-луж. waha, н.-луж. waga, чэш. váha, славац. váha, макед. вага, серб.-харв. ва́гаты ’ўзважваць’. Да ўсходніх славян слова прыйшло, відаць, праз польскую мову (Фасмер, 1, 263) разам з шэрагам новаўтварэнняў на польскай глебе і польскіх ка́лек нямецкіх слоў (Брукнер, 598–599). На беларускай глебе зараз суіснуюць шматлікія словы з гэтым коранем, але рознага паходжання — запазычанні, калькі, уласнабеларускія ўтварэнні і інш.: важыць, адвага, раўнавага, разважлівы, вагар, важкі, важны, падвага, стальвага і інш. Запазычаннем з польск. (і далей са ст.-в.-ням.) лічыў бел. вага Карскі (Труды, 310; Белорусы, 151). Гісторыю слова гл. Булыка, БЛ, 11, 73–74. Параўн. Міклашыч, 374; Уленбек, AfslPh, 15, 492; Кіпарскі, Gemeinsl., 267; Праабражэнскі, 1, 99–100; Гараеў, 37; Клюге, 393; Фік-Торп, 383; Махэк₂, 674; Голуб-Ліер, 500; Шанскі, 1, В, 5; Рудніцкі, 1, 288–289; Скок, 3, 558–559; Кюнэ, Poln., 112.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вага / рычажная: бязмен / з каромыслам: шалі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

не́та-вага́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. не́та-вага́
Р. не́та-вагі́
Д. не́та-вазе́
В. не́та-вагу́
Т. не́та-ваго́й
не́та-ваго́ю
М. не́та-вазе́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́та-вага́ ж., спец. не́тто-вес м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мікрааналітычная вага 1/311

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Атамная вага, гл. Атамная маса

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)