protein [ˈprəʊti:n] n. бяло́к, пратэі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

белкаві́на, ‑ы, ж.

Бялковае рэчыва; бялок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

białko

н. бялок;

białko surowe — сыры бялок;

białko oka — бялок вока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міязі́н, ‑у, м.

Бялок мышцы, які з’яўляецца асновай мышачнага валакна.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка ператраўляецца органамі стрававання. Бялок — ператраўны пратэін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялкі́, -ко́ў (ед. бяло́к, -лка́ м.) обл., геогр. белки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альбумі́н, ‑у, м.

Спец. Просты бялок, які раствараецца ў вадзе. Малочны альбумін. Крывяны альбумін.

[Ад лац. albumen, albuminis — бялок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібрынаге́н, ‑у, м.

Растваральны бялок плазмы крыві, які ператвараецца пры яе згортванні ў фібрын.

[Ад лац. fibra — валакно і грэч. genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратрамбі́н, ‑у, м.

Складаны бялок у плазме крыві, з якога ўтвараецца фермент трамбін, неабходны для згусання крыві.

[Ад лац. pro — замест, раней і грэч. thrombós — камяк, згустак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бело́к в разн. знач. бяло́к, род. бялка́ и (о веществе) бялку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)