Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
otchłań
ж. прорва, бездань, бяздонне; прадонне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
toń
ж.
1.бяздонне;
2. тоня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вірэ́я ’акно ў балоце, бяздонне’ (усх.-бел., КЭС), рус.верея́ ’кавалак лугу, лесу’. Утворана ад вір1 і малапрадуктыўнага суф. ‑эя (< ěja).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зе́ўраць, ‑ае; незак.
Разм. Быць бачным, адкрытым (пра адтуліну, яму і пад.). Побач, між нізкага, густога галля, зеўрала ў цяністым поцемку свежая яма з асыпанымі берагамі.Мележ.Там, далёка ўнізе, куды кожную хвіліну вецер мог сарваць і яго, зеўрала бяздонне, зацягнутае радкаватым туманам.«Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пучи́наж.
1.(водоворот) вір, род. ві́ру м.;
ло́дку поглоти́ло пучи́ной ло́дку паглыну́ў вір;
2.(болотная) дрыгва́, -вы́ж.;
3.(морская)бяздо́нне, -ння ср., бе́здань, -ні ж.;
вве́ргнуть в пучи́ну бе́дствий уцягну́ць у бяздо́нне (у бе́здань) бе́дстваў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Úntiefe
I
f -, -n мель, мелізна́
II
f -, -n бе́здань, бяздо́нне; прадо́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Праздо́нніца ’бяздонне, бездань’ (Касп.). Да дно; утварэнне аналагічнае польск.przezden ’тс’, дзе, паводле Банькоўскага (2, 923), выступае przez ’без’, што ў такім значэнні лічыцца “выключна польскім”. Паланізм? Параўн. бездань, прадонне, праз (гл.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Бе́здань, бяздо́нне. Аналагічныя ўтварэнні і ў іншых слав. мовах. Параўн. рус.бе́здна, бездо́нный, укр.безодня, польск.bezdeń, чэш.bezdna, ст.-слав.бездъна, балг.бе́здна, серб.-харв.бѐздан і г. д. (да bez + dъno). Гл. Фасмер, 1, 144; Шанскі, 1, Б, 75.