галава́сты, ‑ая, ‑ае.
1. З вялікай галавой.
2. Разумны, здольны глыбока мысліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галава́сты, ‑ая, ‑ае.
1. З вялікай галавой.
2. Разумны, здольны глыбока мысліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пурга́, ‑і,
Моцная снегавая завея, завіруха.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́гель, ‑ю,
Кусцісты шэры лішайнік, які служыць асноўным кормам для паўночных аленяў зімой; аленевы мох.
[Саамск. jiegel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белізна́, ‑ы,
Яркі, чысты белы колер чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
берэ́т, ‑а,
Круглы, звычайна мяккі без казырка мужчынскі і жаночы галаўны ўбор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кухля́нка, ‑і,
Верхняя кашуля з футра ў народаў Поўначы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Цёмны, смуглы ад загару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
байда́ра, ‑ы,
Абцягнутая шкурай промыславая лодка вялікай грузападымальнасці, якой карыстаюцца на Камчатцы і Алеуцкіх астравах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падрабя́зны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі грунтоўны, дакладны, з усімі дэталямі і дробязямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаро́ўня, ‑і;
Невялікая металічная пасудзіна для гарачага вуголля, якая выкарыстоўваецца ў якасці печкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)