перараджэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. перараджацца — перарадзіцца.

2. Пагард. Страта свайго былога светапогляду пад уплывам варожай ідэалогіі. Ідэйнае перараджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абша́рнік, ‑а, м.

Уладальнік вялікіх абшараў зямлі; памешчык. [Юліян Козіч] пачаў расказваць, які ладны кавалак зямлі адрэзалі яму ад масіваў былога абшарніка Едкі. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́бы, ‑аў; адз. шваб, ‑а, м.; швабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. швабкі, ‑бак; ж.

Абласная група нямецкага насельніцтва былога герцагства Швабія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АМА́Н ДАГАВО́РНЫ,

назва былога брыт. пратэктарата на Аравійскім п-ве. З 1971 незалежная дзяржава Аб’яднаныя Арабскія Эміраты.

т. 1, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пераадо́ленне н. Überwíndung f -; Bewältigung f -, Bezwíngung f -, -en;

пераадо́ленне было́га Bewältigung der Vergángenheit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

саксо́нцы, ‑аў; адз. саксонец, ‑нца, м.; саксонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. саксонкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва акругоў Германскай Дэмакратычнай Рэспублікі, якія размешчаны на тэрыторыі былога каралеўства Саксонія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які буяніць, схільны да буянства. Гаспадар, у якога ён гасцяваў, не на жарт спалохаўся: ніколі той не бачыў свайго былога партызанскага камандзіра такім буяным. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто любіць фарсіць. У гэтым стомленым, азызлым і, мусіць, маральна зламаным чалавеку цяжка было пазнаць былога віленскага фарсуна, атлета і бадзёрага прыгажуна-мужчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лічча Месца з палямі ад былога моста (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Камані́ць, къмані́ць ’падгаворваць’ (міёр., Нар. сл.). З гамані́ць (гл.). Блізкая семантыка ў рус. пск. гомони́ться ’раіцца, перагаворвацца’, гомо̇ни́ть ’па-сяброўску гутарыць паміж сабою’. Пераход звонкіх//глухіх характэрны для былога балтыйскага арэалу (параўн. рус. гумани́ка ’марошка’ — кумани́ка ’ажыны’, ’марошка’; гл. камані́ца 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)