burczenie

н. бурчанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

snarl​1 [snɑ:l] n.

1. бурча́нне, гы́рканне

2. ры́канне, рык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мум ’глухое бурчанне’, ’бурчанне мядзведзя’ (паўн.-усх., КЭС). Гукапераймальнае. Параўн. аналагічнае літ. mū́mauti ’раўці з перапынкамі, бляяць’, mū̃mė ’карова’ (дзіцяч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nag​1 [næg] n.

1. бурку́н

2. пастая́ннае бурча́нне; прыдзі́ркі, прычэ́пкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grumble​1 [ˈgrʌmbl] n.

1. (about, at) бурча́нне; ска́рга

2. гру́кат гро́му

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gemúrre

n -s бурча́нне, гул, го́ман

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Meckeréi

f -, -en разм. бурча́нне, ныццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цмо́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цмокаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. У цемры перад.. [егерам] нешта сапло і ўздыхала, нібы цеста ў дзяжы. Чулася нейкае цмоканне і бурчанне. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sarkanie

н. бурчанне; незадаволенасць, нездавальненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

growl​1 [graʊl] n.

1. ры́канне, роў (пра жывёл); гы́рканне (пра сабаку)

2. бурча́нне, бу́ркат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)