Бур ’свідравальная прылада’. Рус., укр. бур. Запазычанне з ням. Bohr (параўн. bohren ’свідраваць’) ці гал. boor, швед. borr. Бернекер, 102; Фасмер, 1, 242; Шанскі, 1, Б, 228; памылкова Рудніцкі, 257 (< ням. Bohrer).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бур Невялікае ўзвышша, якое парасло лесам (Палессе Талст.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Бур-слупастаў 2/480

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сві́дар, -дра, мн. -дры, -драў, м.

Тое, што і бур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агнябу́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Бур для агнявога свідравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сві́дар м., см. бур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабура́, -ы́, мн. -ы́, -бу́р, ж.

1. Цвёрды чахол для рэвальвера, пісталета.

2. Скураная сумка збоку кавалерыйскага сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́ра бу́ры
Р. бу́ры бу́р
Д. бу́ры бу́рам
В. бу́ру бу́ры
Т. бу́рай
бу́раю		 бу́рамі
М. бу́ры бу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ледабу́р, ‑а, м.

Бур для свідравання лёду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сві́дар, ‑а, м.

Тое, што і бур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)