бу́льба

(польск. bulba, ад ням. Bolle = клубень, цыбуліна або лац. bulbus = цыбуліна)

1) агародная расліна сям. паслёнавых;

2) падземныя клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бу́льба, таксама бу́льма (Шат., Жд.) > бу́льва (Федар., 1). Рус. дыял. бу́льба, бу́ньба, укр. бу́льба, бу́льва. Запазычанне з зах.-слав. моў: польск. bulba, bulwa, чэш. bulva (а гэта з ням. Bolle ’клубень, цыбуліна’ або з лац. bulbus). Бернекер, 100; Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 47; Рудніцкі, 252; Фасмер, 1, 240; Маеўскі, PF, 4, 646. Параўн. і Шанскі, 1, Б, 223.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бульба...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. бульба, напр.: бульбанарыхтоўка, бульбасховішча, бульбасарціроўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бульба...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «бульба», напрыклад: бульбакапалка, бульбасаджалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бульба А. 1/104; 2/465

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

салодкая бульба

т. 14, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карто́шка разг. бу́льба, -бы ж.;

нос карто́шкой нос бу́льбінай (як бу́льба).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бульбя́нішча, -а, н.

Поле, на якім расла бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адва́раны, -ая, -ае.

Вараны, звараны.

Адвараная бульба.

Адваранае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўчаны, -ая, -ае.

Атрыманы ў выніку таўчэння.

Тоўчаная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)