скапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Капа́ючы, зрэзаць (выступ, няроўнасць глебы).

С. бугарок.

2. Пакапа́ць паверхню зямлі ў многіх месцах.

Крот скапаў увесь агарод.

|| незак. ско́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

guzek

м. бугарок, бугорчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пупы́рка ’бародаўка’ (Яўс.), пупырышка ’ўздуцце, бугарок, выступ’ (ТСБМ). Гл. пупыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gruzeł

м.

1. бугарок;

2. камяк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прышч, ‑а, м.

Невялікі запалёны бугарок, гнайнічок на скуры. Тады з натоўпу выйшаў мардаты дзяцюк у кароткім шэрым пінжаку. На носе і падбародку — прышчы. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туберкулі́н

(ад лац. tuberculum = бугарок)

прэпарат для дыягностыкі туберкулёзу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лабо́к, ‑бка, м.

1. Бугарок на месцы зрашчэння пярэдніх касцей таза.

2. Разм. Памянш. да лоб.

3. Абл. Франтон двухскатнага даху. [Мальвы] падымалі пад самы лабок свае грамафонныя трубы. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасо́чак, ‑чка, м.

1. Памянш.-ласк. да сасок (у 1, 2 знач.).

2. Бугарок на паверхні скуры, на слізістай абалонцы і пад., якому ўласціва адчувальнасць. Сасочкі надскуркі. Пер’евыя сасочкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубе́ркулы

(лац. tuberculum = бугарок)

бугаркі ў тканках арганізма, выкліканыя туберкулёзнай палачкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ха́лаза

(гр. chalaza = бугарок)

аснова семязавязі, месца прымацавання яе да семяножкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)