bronchi [ˈbrɒŋkaɪ] n. pl. anat. бро́нхі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бранхагра́фія, ‑і, ж.

Метад рэнтгеналагічнага даследавання бронхаў, заснаваны на ўвядзенні ў бронхі кантрастнага рэчыва.

[Ад грэч. bronchos — бронхі і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Brónchi¦en

pl бро́нхі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бро́нхи мн., анат. бро́нхі, -хаў, ед. бронх, род. бро́нха м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bronchia

[ˈbrɑ:ŋkiə]

n., pl.

другара́дныя бро́нхі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

міжсце́нне, ‑я, н.

1. Месца ў сярэдняй частцы грудной поласці, дзе размешчаны сэрца, аорта, бронхі, стрававод.

2. перан. Тое, што перашкаджае сувязі, збліжэнню каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bronchi

[ˈbrɑ:ŋkaɪ]

n., pl. of bronchus

бро́нхі, pl. of бро́нха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бранхіёлы

(ад бронхі)

самыя дробныя разгалінаванні бронхаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бранхія́льны

(ад бронхі)

які мае адносіны да бронхаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бронхагра́фія

(ад бронхі + -графія)

кантрастны метад даследавання бронхаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)