bronze​1 [brɒnz] n.

1. бро́нза

2. вы́раб з бро́нзы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свінцо́вісты, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае невялікую колькасць свінцу (пра сплавы). Свінцовістая бронза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spiż, ~u

м. бронза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Brónze

['bro˜:sə] і ['bro˜:zə]

f -, -n бро́нза

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэдказу́бы, ‑ая, ‑ае.

З рэдкімі зубамі. Рэдказубы рот. □ Падышоў калгасны аграном Кардзянкоў, рэдказубы, з аблупленым носам, у жоўтым, як бронза, саламяным капелюшы. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тамба́к ’сплаў медзі з цынкам, бронза’ (Байк. і Некр., Ласт., Нас.). Гл. тампак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brąz, ~u

м.

1. бронза;

pomnik, odlany w ~ie (z ~u) — помнік, адліты з бронзы;

2. бронза (выраб);

kolekcja ~ów — калекцыя бронзы;

3. бронза (медаль);

4. бронза (колер);

epoka (okres) ~u арх. бронзавы век

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лупі́цца, лупіцца; незак.

1. Лушчыцца, абдзірацца; аблазіць. Лупіцца скура. Лупіцца афарбоўка. □ Твар у камандзіра быў загарэлым, як бронза. Лупіўся нос. Гурскі.

2. Зал. да лупіць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Erz

n -es, -е

1) руда́

2) бро́нза; медзь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зеляне́ць несов.

1. в разн. знач. зелене́ть;

луг ~не́е — луг зелене́ет;

бро́нза ад ча́су ~не́е — бро́нза от вре́мени зелене́ет;

з. ад зло́сці — зелене́ть от зло́сти;

2. (выделяться своей зеленью) зелене́ть, зелене́ться;

удалечыні́ ~не́е гай — вдали́ зелене́ет (зелене́ется) ро́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)