вы́мерхаць
‘згаснуць, згубіць бляск, зжухнуць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вы́мерхае |
вы́мерхаюць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́мерхаў |
вы́мерхалі |
| ж. |
вы́мерхала |
| н. |
вы́мерхала |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́мерхаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
адглянцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.
Навесці глянец, бляск на што-н.
А. паркет.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гля́нец, -нцу, м.
Бляск начышчанай або адпаліраванай паверхні.
Навесці г. (таксама перан.: канчаткова прывесці да ладу закончаную работу).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́дбліск, -у, мн. -і, -аў, м.
Ззянне адбітага святла, бляск.
На вершалінах дрэў мігцелі водбліскі пажару.
В. славы (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
масляні́сты, -ая, -ае.
1. У склад якога ўваходзіць масла.
Масляністая вадкасць.
2. перан. Які мае мяккі бляск.
Масляністыя вочы.
|| наз. масляні́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
антрацы́т, -у, М -цы́це, м.
Лепшы гатунак каменнага вугалю, які мае чорны колер, яркі бляск, вызначаецца вялікай цеплаправоднасцю.
|| прым. антрацы́тавы, -ая, -ае і антрацы́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
glitter1 [ˈglɪtə] n. бляск, ззя́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
отблиста́ть сов.
1. адблішча́ць, адблі́скаць;
2. перен. стра́ціць бляск.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
varnish1 [ˈvɑ:nɪʃ] n.
1. лак; глазу́ра
2. бляск, гля́нец;
a varnish of good manners бляск мане́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
про́бліск, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Бляск або святло, якое раптоўна паявілася дзе-н.
Пробліскі маланкі.
2. перан., чаго. Слабае праяўленне чаго-н.
П. надзеі.
П. свядомасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)