мярцвя́на-бле́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мярцвя́на-бле́дны мярцвя́на-бле́дная мярцвя́на-бле́днае мярцвя́на-бле́дныя
Р. мярцвя́на-бле́днага мярцвя́на-бле́днай
мярцвя́на-бле́днае
мярцвя́на-бле́днага мярцвя́на-бле́дных
Д. мярцвя́на-бле́днаму мярцвя́на-бле́днай мярцвя́на-бле́днаму мярцвя́на-бле́дным
В. мярцвя́на-бле́дны (неадуш.)
мярцвя́на-бле́днага (адуш.)
мярцвя́на-бле́дную мярцвя́на-бле́днае мярцвя́на-бле́дныя (неадуш.)
мярцвя́на-бле́дных (адуш.)
Т. мярцвя́на-бле́дным мярцвя́на-бле́днай
мярцвя́на-бле́днаю
мярцвя́на-бле́дным мярцвя́на-бле́днымі
М. мярцвя́на-бле́дным мярцвя́на-бле́днай мярцвя́на-бле́дным мярцвя́на-бле́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

змярцве́ла-бле́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змярцве́ла-бле́дны змярцве́ла-бле́дная змярцве́ла-бле́днае змярцве́ла-бле́дныя
Р. змярцве́ла-бле́днага змярцве́ла-бле́днай
змярцве́ла-бле́днае
змярцве́ла-бле́днага змярцве́ла-бле́дных
Д. змярцве́ла-бле́днаму змярцве́ла-бле́днай змярцве́ла-бле́днаму змярцве́ла-бле́дным
В. змярцве́ла-бле́дны (неадуш.)
змярцве́ла-бле́днага (адуш.)
змярцве́ла-бле́дную змярцве́ла-бле́днае змярцве́ла-бле́дныя (неадуш.)
змярцве́ла-бле́дных (адуш.)
Т. змярцве́ла-бле́дным змярцве́ла-бле́днай
змярцве́ла-бле́днаю
змярцве́ла-бле́дным змярцве́ла-бле́днымі
М. змярцве́ла-бле́дным змярцве́ла-бле́днай змярцве́ла-бле́дным змярцве́ла-бле́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́пельна-бле́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́пельна-бле́дны по́пельна-бле́дная по́пельна-бле́днае по́пельна-бле́дныя
Р. по́пельна-бле́днага по́пельна-бле́днай
по́пельна-бле́днае
по́пельна-бле́днага по́пельна-бле́дных
Д. по́пельна-бле́днаму по́пельна-бле́днай по́пельна-бле́днаму по́пельна-бле́дным
В. по́пельна-бле́дны (неадуш.)
по́пельна-бле́днага (адуш.)
по́пельна-бле́дную по́пельна-бле́днае по́пельна-бле́дныя (неадуш.)
по́пельна-бле́дных (адуш.)
Т. по́пельна-бле́дным по́пельна-бле́днай
по́пельна-бле́днаю
по́пельна-бле́дным по́пельна-бле́днымі
М. по́пельна-бле́дным по́пельна-бле́днай по́пельна-бле́дным по́пельна-бле́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смяро́тна-бле́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смяро́тна-бле́дны смяро́тна-бле́дная смяро́тна-бле́днае смяро́тна-бле́дныя
Р. смяро́тна-бле́днага смяро́тна-бле́днай
смяро́тна-бле́днае
смяро́тна-бле́днага смяро́тна-бле́дных
Д. смяро́тна-бле́днаму смяро́тна-бле́днай смяро́тна-бле́днаму смяро́тна-бле́дным
В. смяро́тна-бле́дны (неадуш.)
смяро́тна-бле́днага (адуш.)
смяро́тна-бле́дную смяро́тна-бле́днае смяро́тна-бле́дныя (неадуш.)
смяро́тна-бле́дных (адуш.)
Т. смяро́тна-бле́дным смяро́тна-бле́днай
смяро́тна-бле́днаю
смяро́тна-бле́дным смяро́тна-бле́днымі
М. смяро́тна-бле́дным смяро́тна-бле́днай смяро́тна-бле́дным смяро́тна-бле́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

не́мач ж., разг.

1. не́мощь, не́мочь; неду́г м.;

2. злосча́стие ср.;

бле́дная н.мед. бле́дная не́мочь;

каб (хай) на яго́е́, цябе́, іх, вас) н. — чёрт его́ (её, тебя́, их, вас) возьми́ (побери́, подери́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas regumque turreshoratius

Бледная смерць той жа нагой стукае ў хаціны бедных і палацы цароў.

Бледная смерть той же ногой стучит в хижины бедных и дворцы царей.

Гл.: Mors nescit...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

бле́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Без натуральнага румянцу; бяскроўны. Госць быў увесь бледны ад хвалявання. Бядуля. Твар.. [маці] незвычайна бледны, змораны. Якімовіч.

2. Афарбаваны ў светлы, няяркі колер. Стомленыя вочы падслепавата жмурыліся на бледную палоску блізкага світанку. Лынькоў. Кіламетры два мы плылі непраходным купчастым балотам, на якім раслі тоненькія бярозкі і бледныя асіны. Бядуля. // Слабы, няяркі. Бледнае святло фары няярка асвятляла дарогу. Краўчанка. // Які свеціць няяркім святлом. Па-асенняму бледнае сонца асвятляла вёску. Хадкевіч. Па спалавеламу небу рассыпаліся бледныя зоры. Алешка.

3. перан. Нецікавы, бедны, няяркі. Бледныя вобразы. Бледная мова. □ На бледным фоне местачковай штодзённасці праявы рыжскага рабочага жыцця выступалі багатымі яскравымі прасветамі. Гартны.

4. Як састаўная частка некаторых батанічных і інш. назваў. Бледная паганка. Бледная немач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бле́дны в разн. знач. бле́дный;

б. твар — бле́дное лицо́;

б. ко́лер — бле́дный цвет;

~нае святло́ ме́сяца — бле́дный свет луны́е́сяца);

б. ценьбле́дная тень;

~ная не́мачмед., уст. бледная не́мочь;

бу́дзеш ты б. — бу́дешь ты бле́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благе́нькі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Памянш.-зніж. да благі (у 1, 4 знач.). У бацькі была добрая паляўнічая стрэльба, а ў дзядзькі Антося зусім благенькая. Лужанін. Пасля хваробы Ніна яшчэ ўсё бледная, благенькая. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларо́з, ‑у, м.

1. Адна з форм малакроўя, якая характарызуецца недахопам жалеза ў арганізме; бледная немач. Лячэнне хларозу.

2. Хвароба раслін, пры якой лісце жаўцее і бялее, пераважна з-за недахопу ў глебе жалеза.

[Лац. chlorosis ад грэч. chlōros — зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)