нітрабензо́л, ‑у, м.

Спец. Алеістая ядавітая вадкасць з пахам горкага міндаля, якая атрымліваецца шляхам уздзеяння азотнай і сернай кіслот на бензол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

benzol, ~u

м. хім. бензол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нітрабензо́л

(ад нітра- + бензол)

алеістая ядавітая вадкасць з пахам горкага міндалю, якая атрымліваецца шляхам уздзеяння азотнай і сернай кіслот на бензол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амінабензо́л

(ад аміны + бензол)

тое, што і анілін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вінілбензо́л

(ад вініл + бензол)

тое, што і стырол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метылбензо́л

(ад метыл + бензол)

тое, што і талуол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фенілбензо́л

(ад феніл + бензол)

тое, што і дыфеніл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бензало́н

(ад бензол)

валакно, вырабленае на аснове полівінілавага спірту-полікрылнітрылу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бензана́л

(ад бензол)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры лячэнні розных формаў эпілепсіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

азабензо́л

(ад гр. ozo = пахну + бензол)

найпрасцейшае араматычнае азазлучэнне, крышталічнае аранжава-чырвонае рэчыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)