abyss [əˈbɪs] п. lit. бе́здань, про́рва (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяздо́нне н гл бездань

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зе́ўраць несов., разг. зия́ть;

~рала бе́здань — зия́ла бе́здна (про́пасть)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хля́би мн., уст., поэт., ед.; хля́бь бе́здань, -ні ж., про́рва, -вы ж.;

◊

хля́би небе́сные разве́рзлись шутл. бе́здань нябе́сная раскры́лася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздо́нніца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і бездань (у 1, 3 знач.); прорва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕРЖЭ́

(Berger),

карставая бездань у Зах. Альпах, у масіве Веркор, на тэр. Францыі. Уваход на выш. 1460 м, глыб. 1248 м (адна з найглыбейшых на Зямлі). На глыб. больш за 200 м бездань пераходзіць у пячору (Вялікую галерэю), якая апускаецца па нахіле слаёў. У глыбіні — вял. каньён, вадаспад Урагана. Спадзістая апошняя ч. заканчваецца водным сіфонам.

т. 3, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Бязо́дня ’бездань’, укр. безо́дня і г. д. Да бе́здань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бе́зна ’багністае, вадзяное месца, якое зарасло чаротам; дрыгва; глыбіня, бездань’ (Бяльк., Яшкін). З бе́здна (да бе́здань, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прадонне ’бездань, бяздонне’, ’прорва’ (ТСБМ, Др.-Падб., Гарэц., Нас., Касп., Сл. ПЗБ), прадо́нная ’тс’ (Нас.). Гл. бездань; аднак у дадзеным выпадку цяжкасці ўзнікаюць з семантыкай прыстаўкі. Не выключаны што гэта калька (прынамсі, частковая) літ. pragaras ’пекла, апраметная’ або pragarmė ’бездань, прорва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bezdeń

ж. паэт. бездань; прадонне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)