basalt [ˈbæsɔ:lt] n. база́льт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыяба́з, ‑а, м.

Горная парода даўняга вулканічнага паходжання, падобная на базальт (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Ад грэч. diabasis — пераход, праходжанне праз што‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

basalt

[bəˈsɔlt]

n.

база́льт -у m. (мінэра́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bazalt, ~u

м. базальт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Basált

m -(e)s, -e мін. база́льт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шклі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які складаецца са шкла, які ўтрымлівае шкло (пра горныя пароды). Шклісты базальт.

2. Падобны на шкло бляскам, празрыстасцю і пад. Ямкі-лужыны ўночы зацягнула шклістым лёдам. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРУСЧА́ТКА,

дарожна-будаўнічы матэрыял з трывалых горных парод (граніт, дыябаз, базальт і інш.). Мае выгляд брускоў (даўж. 15—30, шыр. 12—15, выш. 10—15 см). Вырабляюць на каменедрабільных машынах з выраўноўваннем правай грані і краёў. Выкарыстоўваюць для брукавання плошчаў і вуліц.

т. 3, с. 271

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трахібаза́льт

(ад трахіт + базальт)

базальтавая горная парода, якая складаецца з піраксену, шчолачнага палявога шпату, алівіну і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыяба́з

(фр. diabase, ад гр. diabasis = пераход, пераправа)

горная парода даўняга вулканічнага паходжання, падобная на базальт; выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

далеры́т

(ад гр. doleros = падманлівы)

магматычная горная парода асноўнага саставу, дробна- і сярэднезярністы базальт, складзены ў асноўным з плагіяклазу і піраксену, часам з алівінам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)