скита́льчество бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.; вандро́ўніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скита́ние бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.; вандрава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бесхаці́нец, ‑нца, м.

Чалавек, пазбаўлены свайго роднага жылля, воляю лёсу асуджаны на бадзянне па свеце. Сам бацька, бесхацінец, амаль жабрак, у вачах сялян выглядаў панскім сабакам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трэ́ндаць, трэ́ндацца ‘бадзяцца’, трэндыньня ‘бадзянне’, трэ́нданнік ‘бадзяга’ (Юрч. СНЛ). Гл. трэнта́цца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

poniewierka

ж. бадзянне, блуканне; мізэрнае існаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўніцтва, ‑а, н.

1. Падарожжа. Вандроўніцтва ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца; бадзянне. [Пракопа] не пакідала думка: знайсці сабе прыпынак на свеце, а на сваё вандроўніцтва ён глядзеў, як на часовую з’яву. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блука́нне н. Wándern n -s, Umhérirren n -s; Vagabundíeren [vɑ-] n -s (бадзянне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ *Пахада́нькі, драг. походиньке, походэньке ’бадзянне, гулянне, хадня’ (Сл. Брэс.). З укр. походеньки ’тс’, якое з похода (> похо́донька) < прасл. po‑xoditi < xoditi > xad!!!iąb (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tułaczka

ж.

1. бадзянне, блуканне;

2. бадзяга (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ша́станье

1. с.-х. шатрава́нне, -ння ср.;

2. прост. бадзя́нне, -ння ср.; шны́ранне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)