Ахо́ва (БРС, Яруш.), ’захаванне ўкрывальніцтва’ (Гарэц.), ахоўваць, ахоўнік, ахавайца ’ахоўнік’ (Яруш.). Ад хаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stróż

м. стораж; вартаўнік; ахоўнік;

anioł stróż — анёл-ахоўнік;

stróż praw — ахоўнік закону;

2. уст. дворнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Órdnungshüter

m -s, - ахо́ўнік пара́дку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

блюсти́тель уст., теперь ирон. ахо́ўнік, -ка м., дагляда́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сярдзю́к, сердзюка, м.

На Украіне ў 17–18 стст. — казак пешых палкоў, якія былі на поўным утрыманні гетманскага ўрада; ахоўнік гетмана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heavy​1 [ˈhevi] n.

1. infml ахо́ўнік, выкіда́ла; грамі́ла

2. ScotE мо́цнае пі́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

guardian angel

анёл-ахо́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conservator

[kənˈsɜ:rvətər]

n.

1) ахо́ўнік -а m., апяку́н апекуна́ m., кансэрва́тар -а m.

2) Brit. ахо́ўнік фо́ндаў музэ́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lawman

[lɔmən]

n., pl. -men

ахо́ўнік зако́ну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anioł

м. анёл;

anioł stróż — анёл-ахоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)