раза́хкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць многа і доўга ахкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паа́хкваць

‘ахкаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паа́хкваю паа́хкваем
2-я ас. паа́хкваеш паа́хкваеце
3-я ас. паа́хквае паа́хкваюць
Прошлы час
м. паа́хкваў паа́хквалі
ж. паа́хквала
н. паа́хквала
Загадны лад
2-я ас. паа́хквай паа́хквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паа́хкваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паа́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Ахкаць некаторы час. Паахкалі, павохкалі [хлопцы], але дапамагчы справе нічым не маглі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ах выклічнік для выражэння гневу, радасці, здзіўлення; укр. ах, рус. ах, польск. ach, чэш. ach, славац. ach, н.-луж. ach, славен. ah, серб.-харв. ȁh, макед. ах, балг. ах. Адносіцца да т. зв. «першасных» слоў, вядомых і іншым індаеўрапейскім мовам, параўн. лац. āh, ням. ach, франц. ah, ст.-інд. āḥ у гл. Зубаты, Studie, 1, 163; Слаўскі, 1, 23; вытворныя ахкаць, укр. ахкати, славац. achkať, балг. а́хкам ад ах (ach) пры дапамозе спецыяльнага дзеяслоўнага суфікса ‑к‑, параўн. Махэк₂, 34; адносна беларускіх дзеясловаў на ‑ка‑ гл. Васілеўскі, Лінгв. зб., 49–57.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)